24 March, 2012

Do They Follow Or Not

Te vinden onder: goeie sites,Handig — Tags: , — @ 22:00

Wil je snel en zonder poespas weten of een bepaalde twitteraar jou volgt of niet?
Gebruik dan deze simpele tool van eigen makelij. Jouw twitternaam, die van iemand anders, en hup, je weet meteen hoe het zit!

Do They Follow Or Not


reageer als eerste op deze post (0)


2 December, 2010

Het beest.

Te vinden onder: Desch mensen,mededeling,Pfft — Tags: , , — @ 3:46

Goh.
De laatste keer dat ik een blogpost deed, hingen de bladeren nog groen aan de bomen en was het nog een beetje terraskesweer. En toen gingen er twee maanden voorbij. Zomaar ineens. Woesj! Twee maanden zonder update, twee maanden zonder nieuwe blogpost. Ik denk niet dat ik ooit al zo’n groot gat heb gehad in de ahum, continuïteit van deze blog.
Ik voel me wel een beetje schuldig. Niet naar u toe beste lezer, en ook niet naar het beest, want daar heb ik een veel te grote kust-mijn-kloten mentaliteit voor. En dat is gerechtvaardigd, want het feit dat ik geen enkel teken van ongerustheid of bezorgdheid uwentwege of van het beest mocht ontwaren over deze lange blogstilte, toont aan dat u op zijn minst een beetje een het-kan-me-niet-schelen-of-hij-nog-blogt-of-niet mentaliteit hebt. En daar hebt u vanzelfsprekend gelijk in. Er zijn veel betere blogs te vinden daarbuiten.
Ik voel me schuldig omdat ik het gevoel heb dat ik mezelf tekort doe door zo weinig te posten. Ik heb deze blog bijna tien jaar (!), en door de boel hier te verwaarlozen heb ik het gevoel dat ik mezelf verwaarloos.
Ach.
Hoe komt het dan dat ik zo weinig post? Wel, ik schuif de zwarte piet door naar Twitter. Toen Twitter nog niet bestond en de dieren nog konden spreken, was een blogpost de enige manier om iets met de rest van de wereld te delen. Dus schreven we een blogpost. Helaas is het tegenwoordig zo gemakkelijk om iets op Twitter te smijten. Kort en soms krachtig. 140 karakters die een link en een beschrijving bevatten. In a blink of an eye. En daar wordt een mens lui en gezapig van. En dan blogt een mens amper nog. Allee, deze mens toch. Video Killed the Radiostar? In mijn geval is het eerder: Twitter Kills My Blogposts. En niet bij mij alleen. Bij een groot aantal blogs zie ik de kwantiteit naar beneden gaan. Over de kwaliteit ga ik het niet hebben, want er zijn er die zich geroepen voelen om te bloggen omwille van ‘hun publiek’ en dan liever een hoop drek afleveren dan even van hun blog af te blijven. En nee ik noem geen namen, want drek is voor iedereen verschillend. Misschien houdt u wel van drek.
Maar bloggen mag nooit een verplichting zijn. In die tien jaar dat ik al meedraai heb ik het genoeg gezien: bloggers die in paniek raken omdat ze eens een dagje niets posten en zichzelf dan verwilderd verwijten dat ze hun ‘publiek’ verwaarlozen. Dat soort bloggers schrijft dan twintig blogposts op voorhand om die dan, als ze twee weken op vakantie gaan, via een timerscriptje één voor één los te laten op hun publiek. Maar het publiek is een beest dat steeds meer wil. Het publiek eist. Het heeft dat recht. En de blogger begint te zweten. De blogger begint te kreunen onder de druk. De blogger breekt op den duur, de ene al wat later dan de andere. Beu.
En dan geeft de blogger het op. Het beest tevreden houden weegt niet langer op tegen de stress die het veroorzaakt en de opoffering die het eist. Want het beest is nooit voldaan en als je niet oplet word je er zelf door verzwolgen.
Ik voed het beest amper. Soms smijt ik het een brokje vreet toe en vaak vindt het beest dat niet eens lekker. Het beest laat mij dan ook meestal links liggen. Het beest heeft een van-die-klootzak-moet-ik-niet-teveel-verwachten mentaliteit en gaat zijn honger graag bij een ander stillen, iemand die het wel blijft voeden, of iemand die ermee om kan. Want in tegenstelling tot ondergetekende, zijn sommige bloggers ware beestmeesters.
Soit, de raad die een dinosaurus als ik kan geven, is dat bloggen een plezierige bedoening moet blijven. Als bloggen begint aan te voelen als een verplichting, dan heeft het beest je te pakken. Als het bloggen begint te slabakken, zoals in mijn geval, dan ben je van het beest vanaf, en van zodra je dat beseft, ben je vrij om te bloggen wanneer je wil en wat je wil en hoe je wil.

Maar twéé maanden niet bloggen? Da’s d’erover *grijns* beest of geen beest.


reageer als eerste op deze post (0)


24 September, 2010

Lang leve de unfollow-knop!

Te vinden onder: Pfft,Technologie — Tags: , , — @ 22:28

Zolang er mensen op deze aardkloot rondkruipen, zullen er mensen zijn die mij irriteren. Mateloos irriteren. Die mensen irriteren mij omdat ze het nodig vinden om zichzelf altijd op de voorgrond te zetten. Je kent die types wel: in de kroeg zijn zij het die steevast de goorste moppen vertellen, de beste anekdotes kennen, het hardste lachen, pikken op de ‘minderen’, en de rest van de klanten danig enerveren. Ze hebben een mening over vanalles en zadelen hun publiek daarmee op maar zelden zit er een diepgang in die mening. Dat hoeft ook niet. Die mening is er niet om een eigen gedacht te hebben, maar om dat alleen maar zo te doen lijken. En om die farce hoog te houden blijven ze ten allen tijden achter die mening staan, hoe van de pot gerukt die ook is. En wanneer argumenten hen niet meer helpen, grijpen ze naar de meest gebruikte truuk in de retorica: ze worden persoonlijk. En wanneer je gesprekspartner persoonlijk wordt, valt de discussie in duigen en volgt er een ‘gesprek’ op kleuterniveau, waarin de kern van de zaak al snel bedolven ligt onder kinderachtig heen-en-weer geroep. Alles doen die mensen om opgemerkt te worden.

Voor dat soort mensen bestaat er nu hèt middel bij uitstek: Twitter!
Dankzij Twitter kunnen ze hun meningen verkondigen aan een razend tempo. Ze moeten er zelfs niet meer voor naar de kroeg gaan. Elke opwelling, hoe miniem ook, wordt beschouwd als levensnoodzakelijk om te delen met die rest van de wereld die hen volgt. Als het maar over henzelf gaat, of over iets wat zij ‘vinden’.
En als ze dan al iets interessants te ‘vinden’ hebben, dan doen ze dat maar half. Ze twitteren bijvoorbeeld: ‘eigenlijk vind ik OAuth wel een goed systeem feitelijk, eigenlijk’. Waarom ze dat dan vinden, daar moet je maar naar raden of je moet er maar naar vragen. Waarom?
Die mensen leuren met zichzelf. Die mensen denken dat het zonlicht uit hun reet schijnt. Die mensen hebben opmerkingen over de splinter in het oog van een ander maar zien de balk in hun eigen oog niet. Die mensen worden heel cassant als je hen wat tegenwind geeft. Als je hen vraagt waarom ze zo ruisen, schreeuwen ze direct: ‘Ge moèt mij niet volgen he!’.

Ik heb me op Twitter al vaak geërgerd aan zulke mensen. Er zijn er meer van dan je zou denken!
Maar ik heb ongelijk. Dat ik me erger, dat doe ik alleen mezelve aan. De unfollow-knop is inderdaad niet veraf. En om mij dus niet meer te ergeren aan die eeuwige gelijkhebbers, die vingerzwaaienden, die haantjes-de-voorsten, die adepten van de ‘kijk-eens-hoe-interessant-ik-mezelf-vind’ kerk, die schreeuwlelijkaards die zich meteen misnoegd tonen bij wat kritiek, heb ik duchtig gebruik gemaakt van die unfollow-knop. Grote kuis zeg maar. In die mate dat er in mijn ‘friends’ lijstje nu enkel nog tweeple staan die ik graag lees, die me iets bijbrengen, of die me doen lachen. Want geef toe: het is toch vrij masochistisch om je te blijven ergeren aan mensen die je niet hoèft te volgen.

Ik besef best dat ik ook boter op mijn hoofd heb. Maar ik twitter tenminste niet dat ik vandaag ‘slecht kaka’ heb kunnen doen. Ik twitter tenminste niet over elk onnozel pijntje in mijn lijf. Ik twitter niet over hoe fantastisch ik ben (terwijl er toch eigenlijk iemand dat zou mogen doen lol). En als u zich toch zou ergeren aan mij: de unfollow-knop is niet veraf :)

Er is een verschil tussen Twitter te gebruiken voor het delen van informatie, en het te gebruiken ter meerdere eer en glorie van je ego. Koop dan een spiegel als je zo vol bent van jezelf en hou je daar dan een paar uur per dag mee bezig. Ik weiger in ieder geval nog langer die spiegel voor dat soort ‘tweeple’ te zijn.


reacties (16)


21 January, 2009

Wanneer het leven zuigt

Te vinden onder: goeie sites — Tags: — @ 18:54

Wanneer het leven zuigt en de maneschijn ver te zoeken is, kan het nooit kwaad om u eens in de miserie van een ander te verdiepen. Dat lucht op.
Andermans miserie kan u vinden op @secrettweet, en plots zuigt het leven niet alleen, het slikt zelfs :)


reacties (2)


27 September, 2008

Politweets

Te vinden onder: internet — Tags: , — @ 6:10

De moeite om te volgen vinnik: Politweets, een twitterwebstek die alle twits waarin beide presidentskandidatens naam voorkomt post. Alsook wanneer er getwittert wordt over hun vice. Netjes voorgesteld in twee kolommen:

twitters candidats page


reageer als eerste op deze post (0)


Powered by WordPress