Ik heb daarnet een heel boeiend gesprek gehad met Birkin den Turk over het verschil tussen het geloof ‘Islam’ en het werkmiddel ‘Islam’.
Dit is wat hij zei, ongeveer:
Het werkmiddel ‘Islam’, is dat wat moslimextremisten gebruiken in naam van Allah en het heilige geloof om eeuwige macht te vergaren die helaas door niets anders is ingegeven dan eigenbelang, egoïsme en arrogantie. Drie dingen waar een ware moslim zich volgens het geloof ver vanaf dient te houden.
Het geloof ‘Islam’ is dat wat slechte mensen pardonneert van zodra ze een greintje goedheid in hun hart hebben. Het doet er allemaal niet zo toe zegt Birkin: het ware geloof is universeel, het kiest geen kanten. God, Allah, Jaweh oordeelt over ons hoe we waren, niet over wat we deden. Sommige daden worden geboren uit noodzaak of heirkracht terwijl het hart zijn eigen weg volgt.
Dat is wat Birkin zei. Birkin de moslim.
De man is binnenkort een jaartje dood, maar dat wil niet zeggen dat George Carlin niet meer kan bijten. Neem onderstaande tekst nu, over de ‘American Dream’ , Eigenaars, en Jan Lul:
“The fact is that Americans will probably remain willfully ignorent of the big red, white and blue dick that’s being jammed up their assholes every day, because the owners of this country know the truth: It’s called the American dream because you have to be asleep to believe it.”
Er is inderdaad nog niks veranderd vergeleken met 400 jaar geleden toen we nog lijfeigenen waren. Wij zijn nog steeds lijfeigenen, maar dan wel met een plasmaTV, een mooie wagen en een jaarlijkse vakantie (of twee). En daar zijn we content mee en we geloven dat we vrij zijn.
Stoere karateka hakt met zijn hand een bouwsteen in twee.
Indrukwekkend!
Tot je de actie vierduizend maal vertraagd bekijkt, dan ziet het er helemaal niet zo stoer meer uit. Behoorlijk stom zelfs.
