Ik weet niet of mijn onderbewuste me iets wil vertellen, maar deze nacht heb ik voor de tweede keer over een ex-lief op een hele realistische manier gedroomd.
Deze keer was het K., een Brugse Schone die me dertien jaar geleden op kot voor het eerst de hemel liet zien. We zaten samen in het zelfde studentenkot, en haar kamer was twee deuren van de mijne verwijderd. Bijna anderhalf jaar hebben we samen gehad vooraleer zij me ‘liet gaan’. Ik heb haar in geen 10 jaar meer gezien. Het laatste wat ik van haar weet is dat ze met haar Engelse echtgenoot ergens rond Brugge moet vertoeven.
Wel, zij kwam vannacht bij me op droombezoek. Eigenlijk kwam ik hen per ongeluk tegen ergens in de stad, en het was haar zuster M. die ik het eerst herkende. K. was geen haar veranderd – in droomwereld laten tien jaren echt geen indruk na – ze had nog steeds dezelfde rode blos op haar koontjes en lachte nog altijd haar fijne witte tanden bloot terwijl ze haar lange haren over haar schouders schudde, als in die ouwe onbekommerde tijden.
Hé K, dat is erg lang geleden.
Een echt gesprek hadden we niet, daarvoor was het tussen ons al teveel tijd verstreken en er stond een kleine aan haar broekspijp te trekken. Wel zijn we snel even aan een tafeltje iets gaan drinken, en bij het afscheid wisselden we geen telefoonnrs uit.
En toen ik wakker werd was ik vrij in de war.
Miljaar man, zo in dromenwereld ineens en zonder aanleiding weer geconfronteerd worden met een liefje van een miljoen jaar en verschillende levens geleden, is wel ff schrikken.
Ik vraag me af wat ze kwam doen, ik vraag me af wat mijn onderbewuste van plan is met deze vertoning, want vorige week was het op een nacht de beurt aan T, ook al een exlief. Een even vreemde en o zo levendige droom. Als die trend zich blijft voortzetten, dan zijn er nog drie te gaan. En dan? Op een nacht een feestje in mijn hersenpan met dj Polskaya en allen waar hij ooit van hield?