Acht jaar oud is mijn telefoonnummer, en ondertussen is die in het bezit van een hele hoop volk die niets, niets meer of gewoonweg nooit iets met mij te maken hebben gehad. Ik ben daar niet meer mee gediend, zeker niet nu ik sms-gewijs gestalkd wordt door een (ex)-lief van een ex-lief.
Ik ben gek van de G2. De mensen die een iPhone dragen, dragen een kuisheidsgordel van Apple, en ze dragen die zelfs met een soort trots die misplaatst is voor allen die hen niet waarderen dat een multinational beslist over wat je doet met die ijzerwinkel waar je zelf voor betaald hebt.
Anyhow: binnenkort is de iPhone-killer ook in dit Belgische tranendal beschikbaar, zij het enkel via de telecom-operator Proximus. Laat het lot het nu zo gearrangeerd hebben dat ik een abonnement heb bij die gasten van Mobistar, de voormalige iPhone verdeler (meuh). Wanneer het dus zover is ga ik naar een Proximus Store nabij en ik schaf me een doos G2 aan. Tegelijkertijd zal ik aanhoren wat voor dataplan zij me kunnen bieden, en als ik me daar in kan vinden dan stap ik over, mèt een nieuw gsm-nummer.
Zo sluit ik niet enkel de ex(?) van mijn ex af, maar tevens een hoop vampier-vrienden die me slechts weten te vinden ten tijde van wanhoop (Hela Polksaya, onze computer/website/relatie is kaputt!).
Zorgvuldig zal ik dus zijn bij de keuze der mensen die ik mijn nieuw nummer geef, en het criterium waaraan ze dienen te voldoen is slechts dit: wees het gvd waard.

Staatsveiligheid heeft De Crem een andere opticien toegewezen:

De Crem:”Die lenzen zijn een openbaring (hik)! Hah! Schoon madammen in de gangen. Ge zou ervan (hik) verschieten wie wel en wie niet, gesch- ahum, kuch, enfin soit, (hik) met al die gevaarlijke bloggers kan ik maar beter op mijn woorden passen (hik)! En gij moet u eens wassen voorzitter.”

Daarstraks heb ik van een verboden nader te noemen marketeer die anoniem wil blijven en zelfs niet gekend wil worden een bak Tauro en zes bijbehorende glazen in mijn pollen geduwd gekregen.
“Gij blogt he? Proeft maar en schrijft er iets over op die Polskaya van u, maar ge zegt nie van wie dagge da bier gekregen hebt. En ik wil ook het leeggoed terug.” (nieuwe marketing to blogger approach?)
Nog drieëntwintig Tauros over.
Zum testen.
Meetesten? Ik zoek ter degustatie vier tot vijf drinkbroeders of -zusters die een dezer dagen dit stevig biertje stevig mee in de kraag willen komen vatten, voor ieder genoeg Tauros dus, want als ge proeft moet ge goed proeven, en die er dan iets over willen posten. Terstond en terplekke via het onvolprezen Polskaya WiFi Netwerk, als dat nog lukt, of nadien wanneer het u uitkomt. Het leeggoed moet ge hier laten, maar dat fantastisch mooie Tauro glas neemt ge mee naar huis.
Goesting? De plees toe bee is Antwerpen-Zuid, tussen Museum en Nieuw Justitiepaleis.