Acht jaar oud is mijn telefoonnummer, en ondertussen is die in het bezit van een hele hoop volk die niets, niets meer of gewoonweg nooit iets met mij te maken hebben gehad. Ik ben daar niet meer mee gediend, zeker niet nu ik sms-gewijs gestalkd wordt door een (ex)-lief van een ex-lief.
Ik ben gek van de G2. De mensen die een iPhone dragen, dragen een kuisheidsgordel van Apple, en ze dragen die zelfs met een soort trots die misplaatst is voor allen die hen niet waarderen dat een multinational beslist over wat je doet met die ijzerwinkel waar je zelf voor betaald hebt.
Anyhow: binnenkort is de iPhone-killer ook in dit Belgische tranendal beschikbaar, zij het enkel via de telecom-operator Proximus. Laat het lot het nu zo gearrangeerd hebben dat ik een abonnement heb bij die gasten van Mobistar, de voormalige iPhone verdeler (meuh). Wanneer het dus zover is ga ik naar een Proximus Store nabij en ik schaf me een doos G2 aan. Tegelijkertijd zal ik aanhoren wat voor dataplan zij me kunnen bieden, en als ik me daar in kan vinden dan stap ik over, mèt een nieuw gsm-nummer.
Zo sluit ik niet enkel de ex(?) van mijn ex af, maar tevens een hoop vampier-vrienden die me slechts weten te vinden ten tijde van wanhoop (Hela Polksaya, onze computer/website/relatie is kaputt!).
Zorgvuldig zal ik dus zijn bij de keuze der mensen die ik mijn nieuw nummer geef, en het criterium waaraan ze dienen te voldoen is slechts dit: wees het gvd waard.