De voorbije zaterdag heb ik in voortreffelijk gezelschap mijn nachtelijke uren zoekgemaakt in zaal Jacob. Ik begaf me vrijwillig tussen honderden bezweette en bewegende lijven, die massaal toegestroomd waren om zich op de tonen van vergane eighties-muziek eens volop te laten gaan. Het was een belevenis.
De zaal was afgeladen vol met vogels van allerlei pluimage. Pubers die hun eigen neus nog niet konden vegen en wiens enige kennis van de jaren tachtig was dat ze er ergens in geboren waren, stonden op de dansvloer volop openbaar geil te zijn, terwijl in de buurt van de tapinstallatie en langs de zijkanten van de zaal verloren dertigers die in diezelfde decade hun rebelse periode doormaakten en nu, geslaagd in hun job met een firmawagen en een echtscheiding achter de rug met een door het gerecht opgesteld bezoekplan voor de kinderen, bij elk nummer dat de dj uit zijn schuiven sleurde opgewonden als kinderen tegen elkaar stonden uit te leggen dat ze die plaat zelf ook nog hebben gehad ooit, waar was de tijd, dat het de eerste plaat was die ze hadden gekocht, dat dat de muziek was waarop ze hun maagdelijkheid verloren hadden en meer van dat nostalgisch geherbeleef. Die dertigers dansten niet, want zij waren ondertussen vergeten hoe dat moest (geen tijd gehad meneer om dat te onderhouden meneer, met de job en die kinderen en die echtscheiding, ne mens ziet af).
Dan waren er ook de zuipers, wie het eigenlijk nie kon schelen wat voor muziek er op stond, zolang het bier maar niet al te warm was en er niet al teveel volk over hen struikelde wanneer ze op de grond tegen de muur zaten te proberen de wereld te laten stoppen met draaien.
Ook nog gezien: mensen met paarse pruiken, dames met diep uitgesneden ruggen in weinigverhullende cocktaildresses en indrukwekkende boa, dansende koppels die zo uit een sex-show weggelopen waren, leatherboys met pet en zakdoek in de achterzak, stonede hippies, zichzelf indrukwekkend vindende buitenwippers, geile wijven en strandmacho’s.
En ineens was het vier uur in de ochtend. Het feest was nog volop aan de gang, maar deze dertiger had er genoeg van gekregen. De helft van zijn gezelschap was al naar huis vertrokken, zijn drankbonnetjes waren op en alle beschikbare vrouwen waren ondertussen dronkener dan hij. Zo snel als zijn wankele voeten hem nog konden dragen begaf hij zich naar zijn stamkroeg om daar aan den toog nog ff te chillen en de voorbije nacht eens aan zijn geestesoog te laten passeren en te glimlachen bij het opsteken van een zelfgerolde sigaretje.
Het was goed geweest.