Gedichtje:
Ik drijf dood
langs de oppervlakte van mijn ziel,
die zwarte en roerloze massa
waarin geen wolk zich nog wil kennen.
Donker zijn de dagen
en stil het water dat me draagt.
reageer als eerste op deze post (0)
Ik drijf dood
langs de oppervlakte van mijn ziel,
die zwarte en roerloze massa
waarin geen wolk zich nog wil kennen.
Donker zijn de dagen
en stil het water dat me draagt.
Reageer als eerste.
RSS feed voor deze reacties. TrackBack URL
Beetje een triestig idee:
Ik drijf dood
langs de oppervlakte van mijn ziel,
die zwarte en roerloze massa
waarin geen wolk zich nog wil kennen
Donker zijn de dagen
en stil het water dat me draagt.
RSS feed voor deze reacties. TrackBack URL
Geen, verzekert men hem voortdurend,
geen is een moedwillig sterven waard.
Ziet hem daar aan, in het water turend,
zijn nek met een molensteen verzwaard.
Reageer als eerste.
RSS feed voor deze reacties. TrackBack URL
Powered by WordPress
cheap dovonex
cheap dovonex