24 December, 2002

Kerstmis

Te vinden onder: Uncategorized — @ 8:05

Silent night - christmas truce 1914“On my return at 10.00 a.m. I was surprised to hear a hell of a din going on, and not a single man in my trenches; they were completely denuded (against my orders) and nothing lived. I head strains of “Tipperary” floating down the breeze, swiftly follwed by a tremendous burst of “Deutschland Uber Alles,” and, as I got to my own Company HQ dugout, I saw, to my amazement, not only a crowd of about 150 British and Germans, at the halfway house which I had appointed opposite my lines, but six or seven such crowds, all the way down our lines, extending towards the 8th Division on our right…”

Dat ze werkelijk heeft bestaan lijdt geen twijfel, de kerstvrede van 1914, en alhoewel op de dag van vandaag niemand nog precies weet hoe het allemaal gekomen is, staat het toch vast dat in de vijfde maand van het eerste jaar van die verschrikkelijkste aller oorlogen die de mensheid tot dan al had gekend, op kerstavond een groot deel van de Duitse en Britse soldaten verbroederden met elkaar.
Het was al rustig geweest die dag daar aan het front, en beide partijen waren in kerstsfeer. Er werden aan de twee kanten van niemandsland kerstliederen gezongen die hoorbaar waren tot in de andere loopgraven. De Britten luisterden hoe Duitse soldaten ‘O Tannenbaum’ zongen, en zelf hieven ze ‘The First Noël’ aan dat op Duits applaus werd onthaalt. Toen zong de Britse kant ‘O come All ye Faithfull’, en de Duitse kant zong het nummer mee in de latijnse versie ‘Adestes Fidéles’. Het was heel vreemd, twee oorlogvoerende naties, die in de pikdonkere kerstnacht samen over het met prikkeldraad en bomkraters vergeven slagveld heen hetzelfde kerstnummer zongen.
Toen nodigden de Duitsers de Britten uit in hun loopgraven. ‘Hee Tommy’ riepen ze, ‘Tommy, you come over and see us!’ De Britten, toch nog op hun hoede, riepen terug: ‘No Fritz, you come here!’ Vertegenwoordigers van beide legers ontmoetten elkaar halverwege in niemandsland, schudden handen en converseerden alsof ze op de hoek van de straat stonden. Weldra kwamen er meer mannen vanuit de loopgraven naar elkaar toe gelopen. Daar stonden ze, soldaten die tot twaalf uur daarvoor verbeten elkander trachtten uit te roeien, alsof ze elkaar al jaren kenden. Ze wisselden sigaretten uit, dronken brandy, gaven elkaar vuur en bekeken elkaars foto’s, schreven elkaars adres op om elkaar te komen bezoeken na de oorlog, ze gingen op bezoek in elkaars loopgraven en bekeken elkaars wapens. Sommige Duitsers die voor de oorlog nog in Engeland hadden gewerkt vertaalden voor hun minde taalvaardige kameradenen, en door de nacht boven het front rond Ieper klonk het geluid van lachende en vrolijke mannen, waar anders de wapens spraken en het bloed vloeide en de modder hoog opspatte. Er werd zelfs gevoetbald, getuige het verhaal van de match tussen het Engelse Bedforshire Regiment en de Duitsers, en die duurde tot ze de bal lek stampten op een prikkeldraadbarricade. Vele soldaten schrokken ervan dat hun vijand ook maar een mens was die niet wist wat hij daar in godsnaam kwam doen, een man die een vader was, een zoon of een broer, en dat ze hun liefjes en kinderen even hard misten dan zij.
Aan sommige delen van het front duurde de onofficiële kerstvrede tot tweede kerstdag, aan andere delen werd ze gerokken tot met nieuwjaar. Lijken werden geruimd, gevallen kameraden die al maanden lagen te rotten konden nu begraven worden. In sommige gevallen was er zelfs sprake van een gemeenschappelijke kerkdienst voor zowel de Duitse als Britse slachtoffers!
Toen de toenmalige legerleiding hoorde wat haar soldaten aan het front allemaal uitspookten, was het rap gedaan. Verbroedering met de vijand werd ten strengste verboden, en iedereen vloog terug naar zijn eigen loopgracht.


He played the game. Not a shot all night and never tried to touch his wire or anything. There was a hard frost. At 8.30 I fired three shots in the air and put up a flag with “Merry Christmas” on it and I climbed on the parapet. He put up a sheet with “ThankYou” on it, and the German captain appeared on the parapet. We both bowed and saluted and got down into our respective trenches, and he fired two shots into the air, and the War was on again.”

Nooit of te nimmer is er nadien in de geschiedenis van de mensheid nog zo een massale, hoogst impulsieve uiting van het kerstgevoel geweest. De kerstvrede van 1914, uitgeroepen door de soldaten aan het front zelf, kreeg legendarische proporties en mythologische vormen aangemeten.
Denk daar even aan, voor u straks in de overvolle supermarkt gaat staan brullen tegen die trut die met haar overvolle karretje tegen je schenen is gereden.

Een goeie kerst toegewenst.

Peace in No Man’s Land, Christmas 1914
The Christmas Truce of 1914

Christmas 1914 and World War 1
First World War Audio


reacties (9)


9 reacties, »

  1.   Reactie van chipo , op 24 December, 2002 @ 8:02

    Mooi hor Pol, erg bedankt en jij ook een goeie kerst.

  2.   Reactie van Joeri , op 24 December, 2002 @ 10:07

    Ik heb er een paar links bijgedaan chez moi. Pol, een vrede- en vreugedevolle kerst voor jou & al wie je liefhebt.

  3.   Reactie van bernard , op 24 December, 2002 @ 11:32

    Prettige Kerst, in Flander’s Fields.

  4.   Reactie van terminus , op 24 December, 2002 @ 14:18

    De Oude Leugen:
    Dulce et decorum est Pro patria mori
    (uit niemandsland – Lanoye/owen)

    Zou Bush dit verstaan?

  5.   Reactie van Mirjam , op 24 December, 2002 @ 21:33

    venten rijden ook tegen schenen aan hoor :-P ;-) :-D

  6.   Reactie van Mirjam , op 24 December, 2002 @ 21:20

    fijne feestdagen Pol :-)

  7.   Pingback van Polskaya , op 25 December, 2002 @ 13:55

    [...] 7″> Kerstmis2 Daarnet was er op Vitaya een uitzending te zien over de opmerkelijke wapenstilstand van Kerstmis 1914. Ik heb er nog steeds een krop van in mijn keel al [...]

  8.   Reactie van El , op 26 December, 2002 @ 3:34

    Ik wil niet vervelend zijn hoor maar daarna zijn er in diezelfde oorlog dus nog tientallen millioenen doden gevallen dus so much for merry christmas.

  9.   Reactie van Mirjam , op 27 December, 2002 @ 22:56

    ja, waanzin…

RSS feed voor deze reacties. TrackBack URL

Voeg een reactie toe:

Powered by WordPress