Ik heb er u eergisteren al over bericht, over de bloesems en de blote-meisjes-benen. Maar eergisteren was het nog winter. Vandaag is het lente: 21 maart. Wat dus wil zeggen dat, hoe hard het ook nog regent en waait, de winter baan moet ruimen. Winderige avonden waarbij de regen de straten geselt worden ingeruild voor zachtere avonden met twee uur langer daglicht, waartijdens je de geur van afgereden gras en felbloesemende Japanse kerselaar onmiskenbaar uit de lucht pikt, geuren die je zes maanden lang hebt moeten missen.
Je voelt de energie overal om je heen, de lucht is er zwanger van. Mijn kater krijgt het zot, ik krijg grote kuis-neigingen, de terrasjes op de Groenplaats worden gezet, en de mensen lijken veel aardiger te zijn tegen elkaar. Heel het landschap houdt zich nog even in om zeker te zijn, maar binnenkort ontploffen de bomen in bloesems, bedwelmen de bloemen met hun zoete geur, komen de beestjes weer buiten, beginnen de crème-glace-karren terug te rijden, barsten vogels uit in getsjilp alsof ze al die maanden moeten inhalen, en kun je met je geliefde in het gras gaan zitten terwijl ze met haar hoofd in je schoot ligt en met haar ogen gesloten glimlachend geniet van de warme zonnestraaltjes terwijl jij op een grassprietje kauwt en haar haren streelt, diezelfde haren waarop het licht van de zon in regenboogkleuren uiteenbreekt en fragmenteerd. Insectjes wuif je achteloos weg, je denkt aan de zomermaanden die gaan komen en je bent innig tevreden.
Alleen wel spijtig voor mensen met hooikoorts…