6 March, 2004

Moeilijke moment

Te vinden onder: Uncategorized — @ 7:09

Ze behoort iemand anders toe al zegt ze zelf van niet. Wanneer ze naar me lacht is zij nochtans niet de enige die me in mijn ogen kijkt. Wanneer ik me vooroverbuig om haar iets te vertellen luistert zij niet alleen. Ander oren spitsen zich.
Zal ik haar ‘schaken’? Zal ik haar na het sturen van een geheim bericht door onbekende en ingehuurde onnozelaars laten overmeester en laten vastbinden aan handen en voeten zodat zij haar over de rug van een paard kunnen smijten om haar in stuivende galop tot bij mij te brengen over mijn slotgracht wanneer de dauw nog fris is en de zon nog niet eens op? In ruil voor een buidel vol zilverlingen vind ik wel enkele snoodaards die me in mijn gedachtengang kunnen volgen zonder dat ze zich na het opzuipen van al dat geld nog iets weten te herinneren. Of ik kan haar, egoïst die ik ben, laten ‘omleggen’ zodat ze voor niemand nog aanraakbaar zal zijn. Apres moi le déluge. Ik weet tuig te vinden dat zulk een karwei voor even veel zilverstukken best wil klaren, ‘no questions asked, cash in hand, seems laaik accident’. Ze hebben een gat in hun neustussenschot waar je een sigaret kan doorsteken en ze weten van voren niet eens dat ze vanachteren nog leven maar ze doen alles voor wat poen. Ik heb geen cent op overschot en ik heb het hart niet. Over de hamerende schuld die mijn geweten me voor de rest van mijn leven zou opleggen wil ik het niet eens hebben laat staan dat ik me haar bleke dooie bakkes zou moeten voorstellen zonder zelf niet te willen sterven – ah l’amour. Schrappen dus deze optie. Het is een heel slecht idee.
Wat ik wèl kan doen is dit: de stoïcijn uithangen in zoverre de norse groeven in mijn gelaat en de diepe sporen op mijn hart en mijn ongetemperde angst voor hetgeen komen zal me dat blijven toestaan. Gelukkig is dat hart van mij niet voor de eerste keer op de proef gesteld en waren de voren op mijn bakkes daarvoren ook al getrokken zodat er uiteindelijk niks nieuws te ervaren valt. Ook die angst ken ik want ik ga er elke keer mee slapen en is ondertussen een vriend geworden. Niks nieuws dus. Niks nieuws. Ook haar ruischende rokken niet.


reacties (3)


3 reacties, »

  1.   Reactie van Lucas , op 7 March, 2004 @ 6:13

    Awel Pol, wa is liefde toch een ‘zalig’ gevoel he. It has to hurt to be better…. ‘k Zou zo zeggen: volg je hart en als ze voor jou kiest dan was die ander haar niet waard….Tenzij het één van je beste vrienden is natuurlijk… Don’t touch your friend’s girl !!

  2.   Reactie van bernard , op 6 March, 2004 @ 17:42

    Waarom het moeilijk maken, wanneer het toch zo gemakkelijk is?
    Swallow your own pride, thus : just give & take.

    Tja, vrouwen zijn écht slimmer dan mannen.

  3.   Reactie van bernard , op 6 March, 2004 @ 18:05

    Of dat dit “Een Gedacht” is?

    Dat ik het evenmin weet.

RSS feed voor deze reacties. TrackBack URL

Voeg een reactie toe:

Powered by WordPress