Na het thuiskomen van de dagdagelijkse dagtaak van gisteren heb ik me even ten ruste gelegd al op mijn bedde. Halleluja! Nog voor mijn kat kon klagen dat hij geen eten had gekregen, de sukkelaar, was mijnen tram al in dromenland aangekomen en de watman, een zeurpot, zou de eerste uren niet terug rijden. Dromenland was de terminus, einde van de rit. Aldus ben ik maar uitgestapt en heb daar een stapke in de wereld gezet. Ik heb me ginder uiteindelijk zo vermaakt, dat ik me verdomme nog moest haasten om de eerste tram terug naar Antwerpen te halen. Tenslotte moest ik mijn kat nog eten geven.