Twitterskaya
Nooit wou’k op Twitter omdat het mij nog dommer leek dan bloggen. Er is een verschil tussen een hopeloze weblogpost te lezen van iemand die niet kan kiezen tussen bloemkolen en patatten in den Deleis, en een sms te krijgen van iemand die aan duizend mensen tegelijk vraagt:’ bloemkolen of patatten want ik weet het niet daar in den Deleis’. Die mens gaat nooit toekomen aan zijn keuze tussen bloemkolen of patatten wegens de vele replies die aandacht nodig hebben en die zal uit miserie frieten moeten gaan halen terwijl hij daarbinnen de binnenkomende replies pareert met ‘het zijn frieten geworden’. Lap. Zevenhonderd en zoveel mensen zijn nu op de hoogte dat mr. X frieten gaat eten ipv. bloemkool of patatten. Twitter zeg je?
Gisteren heb ik dan toch een account genomen om uit te vissen of Twitter mij iets anders kan bieden dan saaie nietszeggende fragmenten uit andere mensen hun onwaarschijnlijk boeiende leven. En wat leerde ik op één dag?
- M. heeft meer dan 60 cupcakes gebakken.
- C’s iMac kan alles.
- N. neemt er de tijd voor om te twitteren dat hij druifjes uit de bedrijfsmand gaat nemen vooraleer er geen meer zijn (komaan zeg , een slimmer mens pakt toch eerst die allerlaatste druiven en twittert er dan over in plaats van zijn tijd te verspelen aan een hoop zogenaamde sociale technologie).
- C gaat naar huis als zijn werk gedaan is. (het zou straffer zijn moest hij blijven)
En wat droeg ik zelf al bij?
- Een twit dat het spokenuur is, een twit dat Neil Young ne zagevent is, een twit met een dom gedichtje erin en een twit die leidt naar een moblogpost van me. Anders ook wel knappe bijdrages tot de ruis…
Ik wil enkel zeggen dat mijn eerste schreden op het Twitterpad mijn aanvankelijke vermoedens bevestigen: Twitter bestaat alleen bij de gratie der ego. Als ik moet gaan kakken dan is het de bedoeling dat ik tijdens dat proces Twitter. Nadien moet ik twitteren over de algemene ervaring. Als ik later niet kan slapen omdat ik in het kleurloze gedeelte van de nacht teveel lig te denken aan een madam die niet de mijne is, dan moet ik daar een twit over te doen naar iedereen die op die moment wel ligt te maffen. Als ik in de Zoo ben moet ik twitten dat ik in de Zoo ben, als ik op de trein zit moet ik twitten da ik op de trein zit, als ik niet twit moet ik dat nadien twitten. En ik moet zoveel mogelijk twitvrienden hebben ook, zodat ik zoveel mogelijk mensen op de hoogte kan houden over…mezelf.
Wanneer je Twitter dan gebruikt om aan je medetwitters te vragen welke twitters wel de moeite zijn om te volgen, blijft het angstwekkend stil. Na de vraag tot TWEE maal toe te herhalen, komt er van Maarten Schenk een twitje met een url naar een site die mij de twitvrienden van mijn twitvrienden toont. Nog meer ego’s. Al wat ik wil is een bewijs dat er een paar mensen bestaan, al zijn het er meer twee ofzo, die Twitter voor iets anders weten te gebruiken dan anderen lastig te vallen met zichzelf. Mensen die Twitter gebruiken om proza of poëzie te verspreiden bijvoorbeeld, of zelfs nog maar gewoon interessantere dingen te zeggen hebben dan dat ze daarnet hun nagel hebben gebroken. Helaas blijken die mensen onder de heavy duty twitters ook ongekend te zijn. Is Twitter dan toch alleen maar uitgevonden opdat we het met zijn allen tegen elkaar kunnen hebben over onszelf?
Ik hoop desondanks dat ik met Twitter als fossilised adaptor toch iets kan ontdekken waarvan ik me afvroeg hoe ik het er vroeger zonder mee kon stellen. Anders dien ik me aan te sluiten bij de stelling dat echte mensen geen tijd hebben voor sociale media.
Twitter
Polskaya op twitter
Real People Don’t Have Time for Social Media (readwriteweb)
reacties (9)
Er zit effectief veel ruis op Twitter en de uitdaging is dan veelal ook om door het bos de gezonde bomen nog te zien. Zelf proza of poëzie liefhebbers, zoals Vuur, Ann Laenen, ImkeDielen, Vilt of Melancholia, laten zich weinig van hun artistieke kant zien op Twitter. In Vlaanderen is Twitter veel reality blogging
Voor mij geen probleem. Als dit je stoort zal je heel selectief moeten zijn in wie je wilt volgen en wellicht extra zoekwerk moeten verzetten.
Succes
Ik heb de twitteraccount Eyeballkidnews opgezet met een feed van The Eyeball Kid. Enkel en alleen nieuws over Tom Waits. U mag zelf uitmaken hoeveel ruis dat is.
Het is enkel maar tijdsverdrijf, die sociale internet tools. En anders dan zijn naam laat vermoeden draagt het weinig tot niets bij aan de reeds “offline” sociale ervaringen en vaardigheden!
Je kan Twitter natuurlijk ook gaan misbruiken om het interessant voor je te maken? Zo kan je bv Twitter de comments die op je blog komen naar je GSM laten sturen. Misschien niet het beste voorbeeld, maar gebruik je fantasie
Ik denk dat je deze video maar eens moet bekijken:
http://www.commoncraft.com/Twitter
Daarin wordt volgens mij de essentie van twitter uitgelegd. Het gaat hem niet over de grote verhalen, de fantastische content of de diepgaande inhoud op twitter. Het gaat er om dat je alle kleine zever van vrienden kan volgen (als je daar in bent geïnteresseerd). Het kan saai lijken op het eerste zicht, maar het geeft een heel ander beeld van een boel vrienden en kennissen als je ze een tijdje volgt. Je leert inderdaad bijvoorbeeld dat mensen bloemkool of patattenfan zijn, iets wat je nooit uit hun blog zou kunnen opmaken. Interessant? Hangt van je smaak af, ik vind het wel leuk.
Voor mij (en een boel mensen die ik volg en die vaak ook van thuis werken) is twitter een soort virtuele waterkoeler of koffiemachine waar zever, office gossip en interessante links worden uitgewisseld. Niet meer en niet minder.
Voor mij hoeft het geen grootse poëzie te zijn of diepgaand spul. Wie is interessant om te volgen? Uw vrienden. Weet ik wie dat zijn? Neen, maar het tooltje waar ik naar linkte kan het (gedeeltelijk) afleiden uit je bestaande vrienden op twitter. Heb je ze dan allemaal? Neen, en dat hoeft ook niet. Je kan ermee doen wat je wilt.
Waarom…?
Misschien hierom…:
http://www.erwinblom.nl/2007/08/29/wat-een-kutdag-pffff/
http://jburg.typepad.com/future/2008/02/storytelling-in.html
Mooi dat ge eerst eens wilt proberen voor ge daarover oordeelt.
Mij lukt dat niet, ik heb het vooroordeel dat als je een iets of wat interessant leven hebt, je dat toch echt niet kan schelen wat anderen op elk uur van de dag uitsteken… Email checken en lezen, msn en blogs volgen nemen al zoveel tijd in beslag! Als je dan nog elk moment van de dag nog gaat ‘twitteren’… dat kan ik niet zo goed verstaan, maar misschien moet het ook eens uittesten voor ik weet waarover ik praat…
Ik gebruik het niet, maar op onderstaande site moest ik
aan jouw vraag denken :
http://whoshouldifollow.com/polskaya
Ik ben mijn toekomstige buurman tegengekomen via Twitter! Ik twitte dat ik grond gekocht had in de vissegatstraat en den andere reageerde daarop ik ook.
Wat is de wereld klein.