Al hollen woorden gevoelens nog zo uit, ze hollen vooral zichzelve uit omdat ze van zodra ze worden gezegd alle betekenis en waarde verliezen omdat ze niet langer bestaan dan de lucht of het blad waarop ze gedragen worden en daarom op zich ook van geen enkele tel zijn behalve voor hen die er waarde aan willen hechten. Woorden zijn schuchtere pogingen om over te brengen wat er allemaal aan storm woedt en aan verdriet heerst, woorden zijn papieren bootjes die door spelende kinderen worden losgelaten in de kolkende goot nadat het geregend heeft op een zomerse augustusdag. Woorden zijn zo nietig en zo snel uitgesproken dat ze vluchtiger zijn dan de geur van orchideëen in de warme avond. Woorden doen ons dingen geloven die niet waar zijn, woorden laten ons liegen en beminnen, woorden stelen onze gedachten omdat ze veel minder snel zijn en omdat we daarom nooit gezegd krijgen wat we voelen.