Goed, die anderhalve seconde faam heb ik dan ook weer gehad. Ik wist niet dat de wallen onder m’n ogen zo afschrikwekkend zijn dat men het waarlijk nodig vond om een dikke vette zwarte balk overheen mijn smoelwerk te plaatsen.
Anyway
In de loop van zijn bestaan harkt een mens best een hoop vriendschappen bij elkaar. Sommige van die ondingen blijven een leven lang gelden en andere duren niet langer dan dat het liedje duurt. En zo kan het zijn dat je wel eens wakker schrikt met de gedachte aan die of die mensen waarmee je eens de wereld ging veranderen en die ineens verdwenen omdat ze trouwden of verhuisden of van job wisselden en waarvan je in het holst van de nacht plotseling heel graag zou willen weten wat er met hen gebeurd is.
En dan komt er ineens zo iemand van die mensen de drempel van je favoriete nachtlokaal overgestapt, op een tijdstip nadat de cafébaas zijn stoelen op de tafels heeft gezet en de krukken al op de toog heeft staan maar de tap nog niet heeft afgesloten.
Oud en lelijk is hij geworden, maar dat werd jij ook. En wat fijn is: na tien minuten zijn jullie aan de praat alsof al die voorbije jaren er nooit geweest zijn. Geen speld is er tussen te krijgen. Er valt heel wat te vertellen.
En dan nadat de cafébaas jullie op den duur vriendelijk buitenflikkert omdat hij in zijn warme bed naast zijn vrouw wil gaan liggen en jullie op straat lallend afscheid nemen van elkaar met de stellige belofte van tot ziens en zeker bellen en ik zal die mop gegarandeerd doormailen en de groeten aan uw madam en blabla en si en la kom je thuis om te beseffen dat je geen telefoonnummers of emailadressen hebt uitgewisseld. Zatweg vergeten. Wat een klucht.

Polski vanavond op JimTV, om 21 uur

Net voor de eerste keer gekeken naar een aflevering van het vierde seizoen van het Peulengaleis en ik heb me afgevraagd waar ik mijn tijd mee verdaan heb. Volgens het programmablaadje met het bekijken van ‘humor’. Maar het Peulengaleis is geen humor meer, het is rusten op lauweren en uit de sloot halen van ouwe koeien. Het voor het zoveelste jaar op een rij opvoeren van typetjes die de meest idiote redenen vinden om een hamer of een zaag aan de man te brengen (…en met da zaagskeuh kunt ge dan zijn flaporen erafzageuh en dan rijdt hij aërodynamischer!) verveelt me al even hard als het veel te flauwe bonte-avond-gedoe van Jos Bosmans me enerveert (dat órgeltje en dat geroep!). En met het invoeren van nieuwe typetjes wordt het er niet beter op, want zelfs met de beste wil van de wereld kon ik met die twee figuren op een stoeltje voor de duitse grens en hun in een karikatuur van één of andere vlaams dialect kakelende echtgenotes niet eens mijn mondhoeken opwaarts plooien.
Naar het schijnt hebben de makers ervan zich tijdens de opnamens tot bleitens toe geamuseerd. Misschien is het dan wel een idee om volgend jaar ineens ‘The making of…’ uit te zenden en de eigenlijke serie aan de makers te laten voor verjaardagsfeestjes van de kinderen. Dan valt er op TV tenminste weer wat te lachen voor ons.
Het Peulengaleis v4.0. Niets om voor thuis te blijven.
Ik kijk al uit naar ‘De Vloek Van Vlimovost’, met en van collega-weblogger Pdw (vanaf 10 januari op Canvas) !

Voor zover ik er iets van heb willen begrijpen ligt ‘Polskaya’ constant overhoop met het ‘wezen Polskaya’ terwijl ‘Super-Polskaya’ beiden heel stoer in toom probeert te houden.
Doet me denken aan dat oude griekse verhaal van dat span dat richting hemel klimt maar uit de koers dreigt te raken omdat het voortgetrokken wordt door een schitterend wit paard dat barst van de energie met daarnaast een kreupel zwart paardje dat amper vooruit geraakt. Het is aan de wagenmenner om met zijn vuisten om de teugels de boel te sturen.

Wie ik ontmoette in de kroeg vannacht:
- een kerel die zonder blikken of blozen wist te verkondigen dat ‘negerinnen’ vuile ‘wijven’ zijn die ‘een zwarte rand in het bad achterlaten na zich gewassen te hebben’ en op de koop toe nog eens ‘stinken ook’ en die in één adem door beweerde dat ‘de spleet’ van aziatisch grieten ‘verkeerd’ staat; met name van links naar rechts in plaats van van boven naar onder.
- een vrouwmens die haar toekomstige tot vernederends toe bejegende om haar vriendinnen haar fucking feministische superioriteit te tonen terwijl hij erbij stond en dacht dat het goed was.
- een ahem ‘iets oudere’ zatte madam op zoek naar jong bokkenvlees die het feminisme ‘net zoals het communisme een goed bedoeld maar slecht uitgewerkt idee’ vond en daarom maar over ging tot het trachten strelen van de binnenkant van de dijen van de kerel op de kruk naast me.
- een naar eigen zeggen ex-legionair die een boek zal gaan schrijven over de smerige toeren van de geheime Franse regering als ze hem tegen dan nog niet omver hebben gelegd.
- een cafébaas die graag wou gaan slapen.

Nokia is en blijft mijn meest favoriete mobieltjesmaker. Je ziet zo aan hun productengamma dat ze daar in het hoge Finland hun productdevelopers tot grotere hoogtes weten te stimuleren dan die van de concurrentie. Wie heeft er gezegd dat mobiele telefonie braaf moet zijn?
Dames en heren, de Nokia 7700! Je kan er ook nog mee telefoneren, somehow

Technical Specs