Bent u die ene nonkel met zijn flauwe goocheltruuks ook zo beu als kouwe pap, wel dan kan je hem hiermee eindelijk en indrukwekkend van de kaart vegen.

How to perform strong man stunts

Sommige mensen zijn te goed voor deze wereld en sommige mensen vinden er geen plaats in. Sommige mensen sluipen om het leven heen en anderen dagen het uit. Er zijn er ook die het in het gelaat spuwen maar die rekken het vaak niet lang.
Sommigen zeggen si maar bedoelen la.
Sommige mensen willen met rust gelaten worden maar falen erin om dat de anderen te laten weten. Sommige mensen krijgen nooit gelijk omdat ze op de verkeerde plaats op het verkeerde moment tegen de verkeerde personen bezig zijn geweest en sommige mensen hebben altijd gelijk omdat ze de juiste vrienden hebben. Sommige mensen doen maar op en zien naar niets, sommige mensen kruipen weg en verstoppen zich voor het zonlicht.
Sommigen zeggen gewoonweg foert tegen heel de santeboetiek.
Sommige mensen hebben er genoeg aan om op basis van nachtelijke ontmoetingen anderen te determineren. Sommige mensen determineren niet eens meer omdat het enige wat hen interesseert zichzelf en hun directe omgeving is. En sommige mensen weten niet beter dan dat hetgeen zij menen te weten het enige en echte ware voorstelt.
Tegen sommige mensen ben je grof omdat ze erom vragen en tegen anderen omdat je hen minacht. Tegen weer anderen ben je even grof omdat je hen respecteert maar dat valt zo direct niet uit te leggen.
En sommigen kan het allemaal geen kloten schelen omdat het uiteindelijk maar de zoveelste scheet in een fles is.
Maar tussen de weinigen die te genieten vallen zijn er sommigen waarvan je bent gaan houden. Dat zijn diegenen die jouw offers waard zijn en die jou de hunne brengen. Dat zijn diegenen waarvoor je naar Zwitserland wilt roeien en waarvan je weet dat ze je bij je aankomst met een dampende alpenhoorn al juichend staan op te wachten. Dat zijn diegenen die je op je vingers tikken wanneer het nodig is en die je troosten wanneer je het nodig hebt, het zijn diegenen die je het eerst ontziet met je miserie maar het zijn de laatsten die jou in de steek laten wanneer je de bel wordt aangebonden.
Het is voor die sommigen dat je het tenslotte allemaal doet.
Of dacht je dat het voor jezelf was.

Wat moet een mens anders met dit weer dan een dagje ardennen doen?

Met verbazing las ik het volgende bericht op internetjournalistiek.be:

De redactie van Internetjournalistiek.be trekt de stekker uit. Na vier jaar nieuws en 83 nieuwsbrieven is de vlam uit de pijp. De meer arbeidsintensieve achtergrondverhalen en magazinestukken blijken niet langer een haalbare kaart. Internetjournalistiek.be draait namelijk op de vrijwillige inbreng van een beperkte redactie. Voor de snelle hap, de internetnieuwtjes, staan honderden anderen weblogs of nieuwssites paraat.

Da’s echt jammer. Weeral een goed e-zine minder. Gelukkig blijven de archieven open.
Ik wens iedereen van Internetjournalistiek.be het allerbeste toe. En bedankt voor al jullie werk de voorbije vier jaar!

Ik heb nog steeds Hapland niet opgelost, of daar zie ik al Hapland2 wachten. Aaargh!

Het is een ellendig bestaan, dat webloggerschap, wil je het een beetje goed doen. Vroeger, toen er nog maar zes webloggers waren en de beesten nog konden spreken was heel de boel veel gemakkelijker. Je schreef iets en die andere vijf zeiden wauw da’s te gek. Dan las je het hunne en je zei man da’s ferm in orde! En met twintig minuutjes was je rond en iedereen zag elkaar graag.
Nu zijn er -tighonderd weblogs. Wat moet je daar nu mee? Er zijn gedreven bloggers die door niemand worden gelezen en anderen die de bandbreedte niet waard zijn halen soms een meervoud van honderd bezoekers per dag. Wat heb je er nu aan om te weten wat Z. heeft gedaan in een verlengd weekend? Maakt die kennis je dag beter? Nochtans wordt Z. graag gelezen. Nog zo eentje: Q. post vanuit een innerlijke woede maar zegt dat hij de maatschappij bekritiseert. Met zo iemand kan je toch niet praten. Daar komt geheid ruzie van. Of R. die het alsmaar over zichzelf heeft. Of M. die niets kan posten zonder de term ‘tetten’ erin. Of G. die zijn postjes slijpt alsof het ruwe diamantjes zijn. Of X. die zich een te aanmatigende toon permitteerd. Of K. die vol walging stopt en toch verder walgt. Of R. T. & Y. die heel duidelijk dezelfde linkdump als bron gebruiken. Wat kan je daar nu mee aanvangen? En dan is er nog P. Die weet echt van geen hout meer pijlen te maken. Die post maar onzin of die post dagenlang niets voor hij weer de volgende onzin post. Wat draagt die nu bij? En ook S. mag vernoemd worden, het blanke pitje dat zich vals voordoet als harde bolster. Wat hebben die nu allemaal te vertellen? Waarom blijft die onzin nog gelezen worden? Zo kan je het hele alfabet wel afgaan. Om je te ergeren. Omdat er weinigen zijn die verder dan hun lapje grond bloggen terwijl het medium zelf geen grenzen kent. Omdat je zelf als blogger vaak ook niet verder raakt dan het noordelijkste puntje van je verdomde akker.
Het is een ellendig bestaan, dat webloggerschap, wil je het een beetje goed doen tegenwoordig.

Voor diegenen die al eens graag ‘ne snoekker’ of ‘een poeltje’ doen: met deze man wil u niet spelen.