Ha! Die goeie ouwerwetse principes! Er zijn er die ermee leven en er zijn er die ermee sterven. Zijnde een grondbeginsel voor een gekozen bestaan tekenen ze de krijtlijnen uit van een bepaald gedragscode, een manier van leven. En het eert mens dat hij nobele principes heeft en zich daar naar draagt.
Doch daar komt de kat op de koord: een eerbaar mens kan leven bij de principes die hij zichzelf heeft gesteld, maar moet tegelijkertijd opletten dat diezelfde principes zijn levensvreugde en zijn toekomstig geluk niet fnuiken. Net omdat het leven onderhevig is aan verandering moeten principes mogen evolueren. Ongelukkig worden omdat je er liever van afziet om sommige van je principes te herzien dan om voor oneerbaar door te gaan is niet alleen idioot, maar het getuigt bovendien van starheid en gewetenloosheid en heeft niets met eerbaarheid te maken, integendeel: het is het ontkennen van ontwikkeling, het totale gebrek aan respect voor groei, het ultieme negeren van jezelf.
Principes zijn nodig, maar laat ze u daarom niet van uw gezond verstand beroven. Het siert iemand om eer over glorie te kiezen maar het doet hem geen deugd om een stenen hart te dragen omdat zijn principes onwrikbaar zijn.
Krugle, de eerste searchengine voor developers, zou de achtste dag van volgende maand van start gaan. De eervolle bedoeling is om developers een zoekmotor te geven waar ze iets mee kunnen aanvangen:
Unlike conventional search engines, Krugle is designed to locate code. Krugle supports code search by crawling, parsing and indexing code found in all open source repositories, as well as code that exists in archives, mailing lists, blogs, and web pages. And Krugle makes navigating code repositories easy. For example, you can quickly navigate downward (from “Apache†to “Tomcatâ€), or start with a single source file and then view it’s relationship to another file, to see how it’s used. This ability to interactively browse and explore code in a meaningful context provides a more informed view and reduces the time required to make good code decisions.
Oftewel wordt dit een smulpartij, oftewel een hopeloze bedoening. Ik heb me hier ingeschreven voor de ‘sneak preview’ die online komt zodra euh, hij klaar is.
Geschurfte kloten krijgt ge toch van diegenen die u vriendschappelijk op de wang zoenen of u kameraadschappelijk op uw schouders slaan maar bij het zien uwer rug de grootste flauwe kul over u staan te vertellen omdat ze die hebben van horen zeggen of hem ter plekke verzinnen. Wat hebben zij daar nu aan en wat hebt gij daar nu aan. Achterbaksheid is de broeder van de lafheid en ge kunt er bijkans op wedden dat al dat geblaat dient om dat soort volks holle leven wat galm te geven en dat al dat gemekker van doen is om de aandacht van hun eigen stinkende puttekes weg te houden. Waar ge anders niet over moet twijfelen is dat ge beter vermijdt dat soort volk te vertrouwen. Dat opent zijn mond en stinkt, dat spreekt maar weet niet wat het zegt, dat meet met twee maten en drie gewichten, dat drinkt en kan niet zuipen, dat doet maar op maar weet van niks. Noppes weten zij. Van den hond zijn kloten, van geen hout pijlen maken. Dat soort mensen heeft stront in zijn ogen en moeit zich met het gezeik van anderen. Dat soort volk zit liever te klagen over de stank van een ander dan zichzelf eens te wassen.
En de droeve miserie als ge heel eerlijk zijt tegenover uzelf en dat spiegelbeeld dat u aanstaart met die wallen onder die moeë ogen vanachter dat zilvergepokte glas is dat ge weet dat ge geen haar beter zijt dan dat zij, maar dat ge dat in het theater uwer verontwaardiging over wat ge meent dat u is aangedaan allemaal liever niet wilt zien.
