Weet je, ik zie ze niet graag, de mensen die afstuderen aan een of andere school en zich filoso-fucking-oof mogen noemen. Zoveel of omtrent jaren oud en een diploma dat zegt: ‘filosoof’. En nu gij. Want ik vat het niet. Moesten ze iets van het waarlijke denken in zich hebben gehad, ze zouden na het tweede jaar heel die klote-unief achter zich laten omdat ze hun weg daar niet konden vinden en zeker geen wijsheid. Filosofie gaat over denken, niet over het van-horen-zeggen-hebben.
Diegenen die blijven en de cursus uitdoen mogen zich voor mijn part slechts filosofie-historici noemen. Ze hebben geleerd wie wat heeft gezegd en wanneer en waarom en hoe het geïnterpreteerd en uitgelegd moet worden, en in het café kunnen ze zich bedienen van hun kennis die niet verder reikt dan wie wat heeft gezegd en wanneer en waarom en hoe het geïnterpreteerd en uitgelegd moet worden maar ge moogt er niet tegenin gaan omdat gij er niets van kent en zij wel, laat staan dat ge ermee moogt lachen, want met ‘filosofie’ wordt niet gelachen meneer, nee meneer, de filosofie is wat ons vertelt wie we menen te zijn en waarom en hoe en wanneer en om hoe laat en zus en zo en hetgeen en het ander en … kust mijn dikke bengelende kloten.
Waarlijke filosofie zit in iedere mens. Het is eenieders taak om zich voortdurend te lopen verwonderen over vanalles en buiten dat nog veel meer. Het gaat over het trachten begrijpen en plaatsen van dingen in dat wat jij als je werkelijkheid beschouwt. Het gaat over inzicht verwerven en te weten dat het van geen tel is of misschien juist wel, het gaat over weten waarom je liefhebt, maar bovenal, boven alles en daar nog eens bovenuit, gaat het over het feit dat je jezelf een plaats kunt geven in wat jij als je wereld beschouwt, en daar is elke godverdomde-snot-kolere-baby al mee bezig van zodra hij/zij voor de eerste keer zijn bakkes opentrekt.
Laat je niks wijsmaken. Wij zijn allemaal filosofen, alleen durven de meesten van ons dat niet beseffen. We zijn allemaal filosoof omdat we opgescheept zitten met een zelfbewustzijn. En dat zelfbewustzijn wil zich meten en ijken met de wereld om zich heen. Da’s alles. Da’s normaal. Wat de rest allemaal aan geblaat en gemekker mede te delen heeft is enkel witte ruis en is van geen enkele tel.

Vandaag meegemaakt in de kroeg: een vrouwmens die op schok was met haar vriendinnen en hen heel trots wist te vertellen dat ze eindelijk dè pippo had weten te strikken waar ze allang achter joeg: iemand met poen en status en die haar helemaal vetrouwt en vrij laat terwijl hij volledig achter haar staat in al wat ze doet. Omdat hij dol op haar is. De idioot. Dat zei ze zelf. Ze draait hem om haar vinger. Eender dewelke ze kiest. De poedel. Gelukkiger kon ze niet zijn. Ze ontving blijken van hulde van haar vriendinnen.
Ik bracht mijn glas naar mijn mond en slikte bitter mijn bier terwijl ik haar een heel stinkende kut toewenste.

Zoek uit of u een gevoel hebt voor belachelijke kleurnamen:

Paint Game

Ik wou dat ik kon toveren. Ik wou dat ik met vier kleine woordjes in staat was om de mist in sommige mensen hun kopke te doen oplossen. Ik wou dat mijn woorden geldigheid hadden en dat mijn handen konden helen en dat mijn lippen konden troosten en dat mijn schouders een hoop gewicht konden overnemen. Maar mijn woorden aarzelen en mijn handen trillen en mijn lippen zijn droog en gebarsten en de toverspreuken kan ik maar niet onthouden. Het is allemaal nogal een gedoe godverdomme.
En nog steeds niet willen onweren. Ik hou zo van het tellen van de seconden tussen bliksemflits en donderslag.

Ons geluk is ferm evenredig met onze gemoedsrust. En onze gemoedsrust is afhankelijk van hoe ons geweten zich gedraagt. Op die manier is ons geluk rechtstreeks verbonden met de manier waarop we onszelve aanschouwen. Dat geluk waar we naar zoeken zit dus allang tussen onze oren, we dienen het alleen nog maar te kunnen delven. Spades, touwen en houwelen zijn te bevragen bij het loket van datzelfde geweten.

Na opgravingen in de Russische bodem tot een diepte van 100 meter hebben Russische wetenschappers resten gevonden van koperdraden, met een geschatte leeftijd van zo’n 1000 jaar. De Russen hebben hieruit de conclusie getrokken dat hun voorouders reeds 1000 jaar geleden een interlokaal telefoonnetwerk hadden. Om niet achter te blijven zijn Amerikaanse wetenschappers ook hun bodem gaan afgraven waarbij ze op een diepte van 200 meter resten van glasvezels aantroffen. Deze vezels bleken na onderzoek zo’n 2000 jaar oud te zijn, waaruit de Amerikanen concludeerden dat hun voorouders reeds 2000 jaar geleden al een zeer geavanceerd digitaal telefoonnetwerk in hun bezit hadden. En dat zo’n 1000 jaar voor de Russen… Een week later hebben de Belgen het volgende rapport gepubliceerd: “Na opgravingen in de Belgische bodem, tot op een diepte van 5000 meter, hebben Belgische wetenschappers helemaal niets gevonden.” De Belgen concluderen hieruit dat zo’n 5000 jaar geleden elke Belg reeds in het bezit was van een mobiele telefoon.

Ontvangen in de mailbox; een berichtje van bard Steven Grietens:

In alle vrijblijvendheid wilde ik jullie er even op attenderen dat aanstaande zaterdag 21 juni een muzikaal-poetisch evenement op stapel staat in het Oude Badhuis, vlakbij het Stuivenbergplein. Omdat de zon die nacht pas heel laat gaat slapen, werd het festijn wijselijk ‘Midzomernacht’ gedoopt – ‘t is dan tenslotte de langste dag van het jaar! (Die dag duurt immers 25 uur en 16 minuten, in plaats van de gebruikelijke 24 uur.)

Tot zover deze socio-kulturele informatie. Van de precieze inkomprijs heb ik geen flauw benul, maar veronderstel dat het bedrag beslist zeer schappelijk zal worden gehouden…

Als dat geen belovende avond is! Wie mij nodig heeft, ik zit morgen ginder.