Sorry voor het doen verschieten daarstrax, maar ik had mijne claxon vast ipv mijne rechtstreekse rem…. #foutje van de #treinbestuurder

Mailtje naar de vrienden voor een weekendje Ardennen eind januari. Koningsgewijs.

Oewaarde landkenoten,

Iek ben blaai om aandelaaik te mogen oe mail met de invitation voor de weekend in de arden.
Alors baai dees u bent oitkenodikt voor te koom vreet, drink, feest en s’ amuser van de vrijdak 31 januaar tot de zondak 2 februaar in Lierneux, maar eerst eve koet lees de volkende punt van belang:

Wie is invité om te kaan mee naar kinder:

- Alors ikzelve (aha)
- Peter en sa coupine Noëlla
- Karel en son épouse Eva
- Bert en Nathalie
- Thomas en Hilde
- Bruno en Maggie
- Sam en Petra (en misskien de kinder?)
- Steve
- Jan
- Ben
- Hanneke
- Koen
- Ingrid
- (Monica?)
- (Jo?)

Et ies nen krote oop,( en ik oop niemand te zijn verkeet) maar met beetje okaniseer we moeten daar allemaal kerust kunnen kraak en teruk ook.

Hoe kaan we daar allemaal kraak:

Zoals iek al heb kehoord:
Thomas, Hilde, Bert en Nathalie komen samen in de voituur.
Peter en Noëlla komen samen in de voituur ook
Ik zelve kom met Koen De Beer in de voituur.
Bruno en Maggie komen ook af in de voituur, just comme Sam et Petra. Iek keloof dat Ingrid ook met de voituur komt, just comme Jan? Iek denk de rest eeft keen voituur.
Iek wil vraag: de landkenoot die met de voituur koom, en die nok plaats heb voor andere landkenoot mee te breng, graag mij vertellen, ook met oew oer van vertrek. Dan kunnen we regel dat landkenoten zonder voituur une place kunnen krijg om mee te rij.

Wie kaat slaap met wie?

Ohlala, een beetje lastik, maar da moet wel luk.
Er zaain vier chambres voor couples, trois pour deux personnes et une pour quatre, en er zaain zes couples die kaan avec.
Alors la proposition est de volkende:

Ien het keval de kinder van Sam et Petra niet meekoom stel iek voor de kamers voor de couples zo te verdeel:
Peter et Noëlla dans une chambre van twee persoon.
Bruno et Maggie aussi une chambre van twee persoon.
Karel et Eva aussi une chambre van twee persoon.
Bert et Nathalie deel de chambre van vier persoon avec Thomas et Hilde.
Tout le reste likt op de zaal de slaap. (ça va Sam et Petra?)

In et keval de kinder van Sam en Petra kunnen meekoom, dan krijg Sam en Petra een chambre van twee persoon om met de kinder op te slaap, maar dan moet er een ander couple naar de zaal de slaap verhuis. Wie o wie? En tous cas, op de zaal de slaap zaain twee bedden de één-personne die teken elkaar keschoof kun wordt, en eventueel afkeskermd wordt met paravan.
Sam en Petra, dan wel mattekes of luktmatraskes voorzien voor de kinder (of voor oewaaigen) voor in oew kamer de slaap.

Bovenstaand idee ies maar een proposition, uiteraard kunt ke onder uwaaigen afspreek als de proposition n’est pas naar oew koestink.

Wat we kaan allemaal doen daar:

Iedereen doet zaain/haar koesting. Le plus important c’est qu’on va ‘s amuser.

Wat moet kij allemaal meebreng:

Om te begin: uw koed umeur, n’est ce pas?
- onderlakens
- sloop de kus
- zak de slaap of deken de dons (er zaain gewoon dekens te kraaig daar)
- handdoek de keuk!!
- kepaste warme slaapkleer,wan daar het kan zijn zeer froid voor te slaap.
- voor diekeen die houdt van se promener: koeie warme kleer en skoen de stap. Ou rekening avec la possibilité du sneeuw!
- Eeft er iemand de klassieke spel van Risk lig om mee te pak? (of iets anders de plezant?)
- Bier en waain is voorzien op standaard wijs . Bier is Doevèl en Joepileir, waain is du rouge et du blanc. Als kij wilt quelqu’ander smaakske van bier of ander kleurke van waain dan moet kij da efkes seg de avant, dan waai kunnen koop. Als kij hebt de koesting voor iets straffers dan moet kij dat zelf meebreng.

Wat dat allemaal moet kost?

De overnaktingen en het kebruik van du gaz et elektricité en le douche et du bois pour den haard ouverte kost 12 euro par personne per dak. Alors 24 euro par personne voor et weekend.
Voor de rest lek we a’maal baaieen voor te fret en te drink. Kebasseerd op vorike éxperience, da moet luk voor de volledike weekend aan 70 euro pp. op te doen, de overnakting inbekreep. Als waai zaain koedkoper af, des te beet.
Keen voorskotten en keen kedoe, maar voor iedereen af te reek op zondaknamiddak voor we kaan teruk naar huis.
Voor de prijs comme ça kij kunt nie blijf à la maison!

Wat eb ik allemaal verkeet te zeik in de mail?

C’est une question stupide, want als iek dat zou weet, ik dat niet verkeet te zeik zou eb.
Mais! Als kij nok hebben de vraak, niet esiteer om die te stel!
Ook als kij nok hebt des bonnes idées of des remarques, niet ou voor uw eig! Smaait in de kroep!
Ook als kij ziet dat iek met maain onkezond boerverstand iemand verkeet ben in de laaist van kasten, kij zeker laat weet, dan ik nog oep taait dat rekt kan zet!

Belankraaik:

- Des végétariens, steek oewe vinger op, dan wij houd rekening met uw vinger om te maak de fret.
- Iek zou ook wille weet, just om te weet dat ik zeker weet voor oeveel kasten fret te maak op vrijdagavond, wie om oe laat komt aan en wie kraak eeft nok du avondfret . Nie verkeet te laat weet, of anders klop oezelf op de kin vrijdakavond en kij kaat slaap met oenger.

Voila, chers amis et amies de landkenoot, iek oop oe allemaal daar te zien in koede kezondhaaid en met veel koesting, comme ça we kaan daarop keef een lap!

Toujours la vôtre, en iek oop rap te oor van oe.

Paul.
X

P.S: Thomas, iek nie eb de email van Hilde. Wilt kij dees email naar aar doorstuur s’il vous plaît? Bruno, iek eb ook nie de mail van Maggie. Wilt kij ook doorstuur?

En dan is er nog volk dat dit niet begrijpt. Quoi?

…en zo gaat dat dan: je poes is dood en plots is er geen leven meer in huis. Geen zwarte schicht meer die langs je heen zapt als je de voordeur opendoet, geen gemiauw meer dat je veel te vroeg in de ochtend ontrukt uit Morpheus’ armen, geen zware massa meer die je schoot opeist des avonds, geen ruw gelik meer dat het vel van je neus afschuurt, geen diep keelgespin meer om mee in slaap te vallen…
Het doet raar aan om zijn etensbakje hier nog te zien, gevuld met fijne kattenbrokjes die niet meer opgegeten zullen worden. De nutteloos geworden klimpaal, de kattenbak, de kattenborstel, de onaangebroken zak met kattenzand, de doosjes met nat voer, de overbodig geworden medicijnen die hij de voorbije weken moest krijgen, de haren op de zetel, de kartonnen doos met brokken voor ‘de oudere kat’, het is hier nog allemaal. Alles rondom mij ademt uit: ‘Sneeuwbal Sneeuwbal Sneeuwbal Sneeuwbal, SNEEUWBAL!’. Het is alsof hij lekker ergens verstopt ligt te slapen en er straks weer zal zijn.
Dat is zo niet natuurlijk. Voorbije maandag heeft hij een dodelijke injectie gehad. Een overdosis verdovingsproduct. Hij lag op zijn rechterzijde en de naald ging tussen twee ribben door recht zijn hartje in. Na de injectie duurde het twee minuten. Eerst stopte hij met ademen en luttele seconden daarna kon de dierenarts met haar stethoscoop geen hartslagje meer vinden.
‘Hij is weg’ vertelde ze me zacht.
Dikke tranen spatten uiteen op de tafel waarop het lijkje van mijn maatje lag. Ik kon er niet aan doen. Soms mogen mannen huilen.
De dierenarts wikkelde zijn dooie lijfje in een handdoek. Ik kon nog net zijn kopje zien. Hij lag daar met zijn muiltje open en met zijn tongetje eruit en z’n oogjes zo glazig. Het leek me niet eerlijk. Fuck beest!
Even later heeft de arts hem weggebracht naar ergens achteraan in haar praktijk.
Ik weet dat het beestje oud en ziek was en dat het niet meer beter zou worden. Het is ‘goed’ geweest dat ik heb besloten om over te gaan tot euthanasie. (!!) Maar ik voel me zo schuldig. Ik heb bij zijn leven beslist over zijn leven (voor zover dat dat kan bij een kat), en nu bij zijn lijden over zijn doodsvonnis. Ik, en niemand anders heeft gekozen om hem van kant te laten maken. Dat maakt mij tot de moordenaar met voorbedachte rade van het maatje dat ik zo graag zag. En daar kan ik nu nog ff niet in het reine mee komen.
Ik huil weinig. Te weinig. Af en toe, als ik er tegen bezorgde en goedbedoelende kameraden over vertel, begint mijn onderlip te trillen maar kan ik mijn tranen nog net wegslikken. Dat zegt veel over mij maar niks over mijn verdriet. En het feit dat Sneeuwbal oud en kapot was en toch een goed leven heeft gehad en dat zijn euthanasie een nobel streven was omdat ge een beest toch niet moet laten afzien als het oud en ziek is en si en la en fucking blablabla troost me langs geen kanten.
Ik ben een lul die ondertussen 42 jaar oud is geworden, en die lul heeft tot kort nog nooit moeten beslissen over leven of dood. En alhoewel ik voor Sneeuwbal een snelle ‘aangename’ dood heb verkozen boven een verder miserabel leven vol pijn en afzien, voel ik mij vuil, laf en verraderlijk. Hij had thuis moeten sterven. Niet bij de dierenarts, niet op die klote glanzende aluminium tafel ver van zijn leefwereld. Niet zo.
En al kon het niet anders, al zat er niks anders op, ik probeer nu te leven met het feit dat ik hem naar zijn laatste oordeel heb gebracht.
Ik zou niks liever willen dat Sneeuwbal bij mij komt spoken. Ik zou niks liever hebben dat, wanneer ik ga slapen en opsta, daar de fucking Sneeuwbal is, een zwarte schim maar met dezelfde miauwkes, en met zijn typische geklauw, en met zijn gespin en zijn ruwe tongetje en zijn kopstoten en zijn gedap, om me te zeggen dat het OK is zo. Dat het niet anders kon lopen, omdat het kloteleven nu eenmaal een kloteleven is, en dat ik er goed aan heb gedaan om hem uit die uitzichtloze miserie te helpen.
Wie ben ik. Wat kon ik doen. Wat restte ons…
‘Sneeuwbal? Kom nog eens langs :)’
En morgen weer een dag, het zal wel wennen.
xxx
Mriauw!

Vanmiddag is, na een lijdensweg van 4 weken, mijn maatje, mijn compagnon, mijn levensgezel Sneeuwbal de poes overleden. In amper een maand tijd was hij van een gezonde kater veranderd in een zieltogend hoopje ellende. De dierenarts houdt het op een agressieve vorm van kanker.
Bedankt Sneeuwbal, voor die 15 jaren samen. Ik hoop dat je, waar je nu ook bent, alle melk en sardientjes hebt die je je maar kunt wensen. Het zal stil zijn zonder jou.

Wat een schattig ventje was ik toen (de blush is door mijn teerbeminde moeder photoshopgewijs aangebracht) Thx mama voor de foto!
( zucht #waarisdentijd )

Met het prachtige weer vanmiddag heb ik een fijne wandeling gemaakt. Eerst door ‘t Stad, dan langs de kaaien, door de Kennedytunnel, langs het Galgeweel, de Blancefloerlaan over, doorheen het Rot (twee keer) en dan langs de Blancefloerlaan naar de voetgangerstunnel en zo weer naar ‘t Stad. Goed voor een fikse twaalf kilometer. Zie hieronder.

Naamloos weergeven op een grotere kaart

Ik had mijn fototoestel mee, en het op timelaps à la 1 frame per seconde gezet. Helaas hield de batterij het na 6.5 km voor gezien, dus de hele wandeling staat er niet op. Maar niet getreurd, vijf minuten timelapse van een wandeling is al meer dan genoeg Al goed dat er nog een leuk muziekske opstaat. Zie wederom hieronder.

( de muziek is ‘Sun is Shining (Brand Blank Remix)’ van Brand Blank )

Hebt u al genoeg jaaroverzichten gelezen en hebt u zin in iets interessanters? Awel, klik dan hier.

Voor de curieuzen, mijn uitermate boeiend persoonlijk jaaroverzicht van 2008:

- januari: onrustig
- februari: onrustig
- maart: chaotisch
- april: miserabel
- mei: woelig
- juni: onrustig
- juli: kalm
- augustus: kalm
- september: kalm
- oktober: kalm
- november: kalm
- december: verdacht